Het was de tweede keer in korte tijd dat een terloopse woordspeling profetisch waarde blijkt te hebben. In het vorige artikel, waarin onduidelijkheden in de jaarafrekeningen van Energieleverancier Nuon aanleiding gaven om te vermoeden dat de Nuon teveel kosten in rekening brengt door een dag extra te rekenen werd dat een schrikkeljaarrekening genoemd. En verdomd, natuurlijk was 2012 een schrikkeljaar en verdomd, Nuon rekent de teruggave energiebelasting terug naar een dagprijs en inderdaad, dan moet je een dag aftrekken voor een schrikkeljaar.
Kalenderjaren en energiejaarafrekeningen lopen niet synchroon, want we verhuizen niet allemaal op 1 januari. Administratief zou dat best een handig zijn, en we hebben wat minder tijd om vuurwerk af te steken, dus het zou best een besparing opleveren, maar goed in hartje winter verhuizen is geen pretje, daar kan geen wens van Droogstoppel tegenop.
Al jaren besteden mensen het minst in de maand februari. Vaak denken we dat het komt doordat we moeten bijkomen van de feestdagen, of omdat we minder eten omdat we willen afvallen, of omdat we een winterdepressie hebben, maar je hebt natuurlijk gewoon veel minder tijd om geld uit te geven, en verdikkeme wat zijn de vaste lasten toch hoog in die maand, zo is de huur is wel 10% hoger per dag dan in juli.
In een schrikkeljaar is dus de teruggave energiebelasting per dag anders dan in een niet schrikkeljaar. En je dus zit je met een nare afronding als de energiejaarafrekening van juli tot juli loopt. Hoofdpijndossier. Inderdaad kan en moet je dan een dag minder rekenen als het laatste jaar een schrikkeljaar is, en je de teruggaaf per dag op basis van 365 dagen berekent.
Dus de Nuon heeft gelijk als ze daaruit het verschil wil verklaren. Nuon knoeit dus wel, als je in kop zet periode A-B en in de berekening periode C-D, maar steekt Nuon ook geld in de zak? Nee, dat blijkt niet hieruit.
Dus gaan we verder, de kosten die ze doorberekenen, bijvoorbeeld voor netwerkbeheer.
Liander hanteert maandtarieven. En schrikkeljaar of geen schrikkeljaar, het aantal maanden is gelijk. Om van een maandprijs naar een dagprijs te gaan die over een jaar gemiddeld wordt is bijna onmogelijk, dat verschilt per begin- en einddatum. Februari is een dure maand en juli een goedkope, dat scheelt wel 10% per dag. Dus een jaarafrekening die loopt van 4 februari 2010 tot 6 februari 2011 heeft een andere dagprijs dan die van 4 juli 2010 tot 6 juli 2011. En dat leidt tot het volgende probleem de energie-jaarafrekeningen zijn nooit 365 dagen, maar vaak eentje meer of minder.
Als Nuon nu voor het gemak 365 dagen voor de dagprijs rekent bij de teruggaaf Energiebelasting, zullen ze hetzelfde gemak wel hanteren bij de doorberekening van kosten, of dat überhaupt mag weet Maanziek.nl niet, maar stel het mag, en de tarieven zijn niet gewijzigd – we moeten het leven ook niet nodeloos ingewikkeld maken, toch NOS Journaal – dan moet je op hetzelfde aantal dagen uitkomen als basis voor de berekening van kosten en baten, schrikkeljaar of geen schrikkeljaar, en niet 1 dag meer voor de kosten dan voor de teruggave.
Goed, dat maar eens controleren vanuit een andere benadering:
Voor zover we weten gold voor vastrecht gas per jaar incl. BTW € 32,99 en voor vastrecht elektriciteit per jaar incl. BTW € 26,99. Dat terugrekenend naar een netto dagprijs op basis van 365 dagen levert exact de bedragen op die Nuon in de jaarrekening vermeld namelijk (32.99/1.19)/365 = 0,0621, en voor het gas (32,99/1.19)/364= 0,0759.
Blijkbaar heeft Nuon voor gemak gekozen. Maar dan moet je dus ook voor de berekening van de kosten een dag aftrekken als er een schrikkeldag in de periode zit. Nuon, je flest de boel. En waarom eigenlijk niet voor 2.5 miljoen, zoveel klanten hebben jullie toch?
Jaarkosten 1000 euro. Kosten per dag 1000/365=2,7397. Dus per schrikkeljaar brengen we u 1002,74 in rekening. Tsja, het is geen paard voor rund, of knollen voor citroenen, maar deugen doet het niet, toch?
Moet dit soort gebrul, dit verwijtende geweeklaag zo breed uitgemeten op het wereldwijde net, hoort Maanziek.nl Oma verzuchten. Dat is toch niet fatsoenlijk? Nee Oma, maar zoveel mensen komen niet op de maan, en bovendien er is een intergalactisch maatschappelijk belang.
Want wat is het geval: bedrijven overtreden ook al stelselmatig de wet door niet per e-mail bereikbaar te zijn, zoals BW3 van ze verlangt, en als ze dan
- eveneens niet schriftelijk wensen te reageren op schriftelijke bezwaren, (Vriendelijk dat u belt, maar ik wil graag een schriftelijk antwoord, daar heb ik schriftelijk om gevraagd. Sorry, dat kan niet, ik ben van de telefonische afdeling, en ik bel, want de schriftelijke afdeling belt niet),
- telecombedrijven ook niet per email bereikbaar zijn maar wel telefonisch tegen 10 cent per minuut bereikbaar zijn en dan voor 15 minuten bijna 5 euro berekenen, (Tuurlijk moet je geld verdienen met je eigen handel, daarom dronk Freddy Heineken geen bier)
- bedrijven verlangen dat je schriftelijk klaagt, want anders mag je niet naar de geschillencommisie, maar weigeren om schriftelijk te reageren, zodat je bij die zelfde geschillencommisie met lege handen maar wat staat te stamelen en te stotteren.
- bedrijven aangeven dat je per e-mail kan opzeggen, alleen weigeren een e-mailadres te geven;
dan zijn we beland in een maatschappij waar alleen Kafka zich in nachtelijke zweetpartijen iets bij voor kan stellen.
En ja dan is er iets mis met de verhoudingen, en ja dan moet je klagen, en dan communiceer je dus op jouw manier.
In de wet staat dat bedrijven een e-mail-adres moet hebben om efficiënte en rechtstreekse communicatie mogelijk te maken, in NOS Journaal spreektaal, snel, makkelijk en zo goedkoop mogelijk en als in praktijk het tegenovergestelde blijkt, dat bedrijven barrières opwerpen, maar weer wel afdwingen dat burgers geen zaken kunnen doen met diezelfde bedrijven zonder dat de burgers een e-mail-adres hebben en overhandigen, en dat bedrijven bij het minste of geringste ’t e-mail-adres van de burger – of zelfs een kopie van het paspoort – aftroggelen, dat toch juist beschermd dient te worden omdat het een privégegeven, en het liefst in zo min mogelijk databases moet worden opgeslagen, dan begrijp je niet meer dat de politiek de burger denkt te moeten beschermen door toestemming voor cookies, eh 80% van de internettechnieken, verplicht te stellen.
Laat de OPTA, NMA en het CBP van die efficiënte communicatie nu eens werk maken in plaats van uitvoering te geven aan die ingevoerde hopeloos geformuleerde Cookiewet Telecomwet die niet over cookies gaat, niet zo heet, maar wel zo genoemd wordt, en waar niemand iets van begrijpt, zo lijkt het wel. Nu ja, de politiek dan, de toezichthouders doen ook maar wat de wet voorschrijft, nu ja deden ze dat maar op het gebied van de rechtstreekse en efficiënte communicatie.
Jaja, vanaf de ruimte heb je best een helikopterview op het aardse Nederlandse gekrakeel. Niet waar André Kuijpers.
Maanziek.nl kan het niet helpen dat rechtstreekse en effectieve communicatie met bedrijven via een elektronisch postadres niet mogelijk is. Bedrijven wel. En de toezichthouder doet niks.
En ja, dus lieve Oma, gaat de ontevredenheid op het net, in het openbaar aan de schandpaal, in de ongezouten taal van lichtgeraakte woede, in het flikkerend licht van ongegeneerde blootstelling, voor de ogen van miljoenen rabiate ontevreden kleinburgers, voor de klapperende snijtanden van sensatiezoekende mediajakhalzen, voor de onstilbare gulzigheid van alles archiverende zoekmachines en met de zwakke schittering van laster en smaad aan het eeuwig firmament. De Man van Zes Miljoen was onoverwinbaar, dus het Bedrijf van Tien Miljard kan toch ook wel tegen een stootje!
Dat is dus de efficiënte communicatie van de burger, opgedrongen door de inefficiënte communicatie van het bedrijfsleven. Hoor en wederhoor in de openbaarheid, het net staat open voor reacties. En dit betreft geen individueel geval. Voor verdere overpeinzing heeft Maanziek geen tijd, daarvoor is de maand februari tekort en zijn de lasten te hoog. Hoe komt dat ook al weer Nuon!