De man die op zijn 41e een mens ombrengt zal, als hij op zijn 48e gepakt wordt, veroordeeld worden en de gevangenis ingaan. Op zijn 91e zal hij sterven als een vrij man. Herinnerd zal hij worden als een moordenaar.
Op zijn 34e is hij natuurlijk nog geen moordenaar, al houdt zijn moeder ’t hele leven haar hart al vast.
Hoe politiek en ethisch correct willen we vandaag de dag zijn? Wassen we ons geweten schoon met het wijzen naar en veroordelen van onze dode voorouders? Vandaag weten we alles beter, pas morgen hebben we ongelijk.
Prins Bernhard was een Duitser, een prins van lage adel die hoger wilde, een opportunistische charmeur die in de tijd dat Hitler net aan de macht in Duitsland was gekomen een buitenlandse prinses aan de haak sloeg. In de tijd dat Hitler door Nederland nog gezien werd als een bevriend staatshoofd.
Is een nazi een nazi als hij geen nazi meer is? Ben je lid van een partij als je geen lid meer bent. Het antwoord is nee zou je zeggen.
In de oorlog was Prins Bernhard geen lid, dus hij heeft gelijk dat hij geen nazi was in oorlogstijd.
En een nazi is pas, na het collectief moorden in de oorlogsjaren, een nazi zoals wij de nazi’s kennen.
En niet alle nazi’s waren slechte nazi’s. Sommigen probeerde de holocaust te stoppen.
Voor de oorlog was je wel `fout` als nazi, er was wel stront aan de knikker op het gebied van de mensenrechten, democratie en persvrijheid, maar hoeveel bloed kleefde er aan de handjes van de nazi’s in juni 1934?
Het industrieel moorden begon pas in 1939 en niet van joden maar gehandicapten. Daarvoor was er de Nacht van het gebroken glas op 10 november 1938, de eerste grote progrom tegen de joden. De afrekening binnen de eigen gelederen, de Nacht van de Lange Messen vond plaats op 1 juli 1934.
Toen was Prins Bernhard al lid af (juni 34 toch?), waarschijnlijk om net zulke opportunistische redenen als waarom hij überhaupt lid was geworden. Om hoger op te komen.
Interessante vraag is eigenlijk hoeveel nazi’s er na de Kristallnacht hun lidmaatschap van de NDSAP opzegden en daarmee stopten nazi te zijn.
Lijkt Maanziek een betere vraag voor historici dan het week-woke dilemma waarmee het Prins Bernhard Cultuurfonds nu schijnt te worstelen. Overigens is het fonds ooit opgericht door de prins om oorlogsmateriaal in te kopen, en is na de oorlog de doelstelling gewijzigd in “de bevordering van de geestelijke weerbaarheid door middel van culturele zelfwerkzaamheid”
Hoe de bijdrage van Prins Bernhard in de oorlog precies gewogen moet worden is aan de historici. In de oorlog was hij voor veel Nederlanders samen met met koningin Wilhelmina een baken van hoop en na de oorlog bleef hij een belangrijk symbolisch figuur voor (grote delen van) het verzet.
Natuurlijk Maanziek steunt het plan voor de oprichting van een Tula Vrijheids fonds, maar daarover later meer.
Dat Prins Bernhard geen nazi was in oorlogstijd klopt, dat hij geen nazi was zoals wij nazi’s definiëren klopt ook. Dat hij ooit lid van de NDSAP was of iets soortgelijks, wisten we al sinds 1948.
Waarom dan nu eigenlijk die ophef? De NRC publiceert de lidmaatschapskaart, maar dat deed de krant de dag daarvoor ook, alleen was het toen een andere kaart.
<Bernhards lidmaatschapskaart van de NSDAP, woensdag vrijgegeven. Dit is een andere kaart dan historici Aalders en Hilbrink in 1996 onthulden, en deze week ook door NRC is gepubliceerd.
??????? denkt Maanziek dan. Hoeveel kaarten zijn er dan, en zitten er nog meer jokers in het spel?
Hoe zit het eigenlijk met lidmaatschap van een club terwijl je verzuimt de contributie te betalen. Natuurlijk heb je dan een lidmaatschapskaart, maar ben je lid? Zou niet op bijstand rekenen als je met panne aan de kant van de weg staat en de ANWB belt. Dan moet je eerst dokken.
Een betalingsbewijs zouden de historici dan ook nog moeten vinden.
Het verdriet dat Prins Bernhard zijn vrouw Juliana heeft aangedaan met het pissen naast de pot, zou veel meer reden zijn om de naam van het Prins Bernhard Cultuurfonds te wijzigen, maar dat hadden we dan al gister moeten doen, en Maanziek durft er vergif op in te nemen dat Koningin Juliana, ondanks alles, toch trots was op de naam van het door haar man opgericht Prins Bernhard Cultuurfonds.
Houwen zo.
De prins heeft het lidmaatschap van de NDSAP opgezegd toen hij al getrouwd was. Niet in 1934, dat schijven jullie fout.