Zou het een religieuze dekmantel zijn, een aansporing gericht tot gelijkgezinden, of een aanvalskreet ter verlamming van omstanders?
De voetsoldaat, die schreeuwend tot actie over gaat.
Woorden als kogels de ruimte in slingeren om dan als gevolmachtigde van de eigen God te handelen naar eigen goeddunken.
De aankondiging van menselijke wandaden in naam der Heer.
“Allahoe-Ahkbar”
“Er is maar één God, maar één Jahweh”
“Alles moet kapot”
“Afgoderij.”
Trouw bericht over een onze-lieve-heer-minnend-mensje dat lieveheersbeestachtig uit haar slof is gesloten, en in het Bijbels Museum verschillende vrouwelijke godsbeelden tot stof heeft gestampt.
Religieus vandalisme ten top, maar er zijn verzachtende omstandigheden.
Het is 500 jaar na de beeldenstorm te Zurich en 443 jaar na de verwoesting van de St. Bernardusabdij van Aduard in Groningen. Historisch gezien valt er dus wel wat voor de actie te zeggen. Want we moeten niet vergeten.
Het vernielde kunstwerk Asjera’s terugkeer bestond uit tweeduizend vrouwenbeeldjes. Gekleid en gebakken door kunstenares Marieke Ploeg en door bezoekers van haar Mee-Maak-dagen.
Niet iedereen was onder de indruk van het kunstwerk. ‘Geflikflooi met afgoderij die de God van de Bijbel niet kan verdragen’ is de kwalificatie van de columniste Reina Wiskerke, en die frase willen we u niet onthouden.
Wat kan die machtige God van de Bijbel toch verrassend weinig hebben, kunt u nu denken, al lijkt het Maanziek eerder dat de voetsoldaten van de God van de Bijbel erg ijdel zijn en naast hele lange neuzen ook hele lange tenen hebben.
Asjera was de vrouw van Jahweh volgens de kunstenares. Onze God van de Bijbel had dus een vrouw, al is de kans groot dat ie ongehuwd samenleefde, want over een goddelijk huwelijk is verrassend weinig bekend.
En wat betekent monotheïstisch dan eigenlijk nog?
Enige naslag levert op dat de Christelijke Kaaskoppen niet zoveel van haar moesten hebben. In de vertaling van de Statenbijbel, werd Asjera omschreven als “een afgrijselijke afgod in een bos”, en in een modernere vertaling werd ze aanstootgevend genoemd.
Dat kan het een en ander verklaren over de daden van de dader. Afgrijselijke afgoden die je moet aanstoten. Letterlijk dacht ze. Kan je haar dat kwalijk nemen?
Ze, want het betreft een oudere dame. Zeventig plus. Ze handelde alleen. Ze heeft niemand verwond. Er zijn geruchten dat de suppoost haar kleine teen met een pleister heeft moeten verbinden, maar daarover is vanwege de privacy geen verdere mededeling gedaan.
Van de maan af gezien zijn alle mensen even klein, maar dit kleine mensje is door haar wonderlijke daad tijdelijk groter gegroeid. Niet in aanzien, maar wel in aandacht. Daarmee wil Maanziek niet zeggen dat zij een grote daad heeft verricht.
Wel heeft ze de Mee-Maak-dagen aangenaam provokant geïnterpreteerd. Een oudere dame nu was 55 jaar geleden zo maar provo of kabouter. Kabouters worden alleen in leeftijd oud, verder groeien ze niet. Ze blijven niet alleen kind in lengte maar ook in streken en daden.
Kunstenaar Marieke Ploeg strijkt de hand over haar hart, en merkt vertrouwd christelijk conservatief op:
‘Kennelijk mag het vrouwelijke goddelijke er niet zijn.’
Had de kunstenares een islamitische achtergrond gehad dan had haar uitspraak kunnen luiden:
‘Kennelijk mag het vrouwelijke goddelijke ook niet afgebeeld worden’
Een beeld van Allah, al was het maar een afbeelding op een krant, is uit den boze, laat staan een vloer vol beelden. Heeft niks te maken met het mogelijk zijn van Allah, maar wel met afgoderij.
De kunstenaar lijkt het kunstwerk nu gelaagder te vinden: “De bezoekster heeft die laag extra zichtbaar gemaakt. En ik wil niet hetzelfde doen als wat zij doet, de stem van anderen uitwissen.”
Mee-Maak-dagen in ruime zin. De beeldenstorm indertijd was natuurlijk ook een duurzaam burgerinitiatief om stenen te recyclen voor een beter doel. Geen dure stenen voor private afgoderij in de kerk, maar, ten bate van het algemeen nut, een betere bestrating naar de markt!
Wel vreest Maanziek dat de berichtgeving in de krant heel anders was geweest als de dader een donkere man met een lange baard was geweest die “Allahoe Akbar” had geroepen.
Dan was ons kleine land echt te klein geweest. Hoezo worden vrouwen stelselmatig achtergesteld?
Genoeg over deze kleine oude vrouw.
Van de maan af zijn er trouwens geen goden te zien op aarde.