De dood als staatsgeheim

Zouter kan je de augurken niet serveren, ook in Rusland niet waar zout boven zoet wordt geprefereerd, en dan hebben we het niet over de praatjes maar over de zout-zure delicatessen die bij elk glas wodka aan de gasten worden geserveerd – de gastvrijheid is van oudsher zo groot in Rusland dat op elk uur van de dag de fles op tafel komt – maar in dit tijdsgewricht zou het ook zomaar dodelijke zoutzuur of iets navenants kunnen wezen wat wordt neergezet.

Je hart luchten bij een kopje thee geserveerd door een machtige Rus kan zomaar je laatste slok zijn. Die goede oude vertrouwde samowar is door de nieuwe tsaar Poetin met ouderwetse moorddadige trekjes tot een nieuwerwetse verraderlijke waterkoker annex gifbeker omgesmeed.

Of je dienstplichtige zoon gesneuveld is in de politionele actie/oorlog tegen de Oekraïne, je zal het als Russische moeder niet te weten komen. Staatsgeheim!

De speciale actie is geen oorlog, en dus mogen er volgens de Russische grondwet geen dienstplichtigen worden ingezet, vandaar al die rare oefeningen, die zijn niet alleen voor de westerse bühne maar ook voor de eigen familie.

De grondwet rekt met elke oekaze van Poetin, en natuurlijk, Russische dienstplichtigen sneuvelen wel degelijk in deze oorlog.

Officieel niet, officieus wel.

De buren lafhartig vermoorden en dan niet alleen die daad maar óók de dood van de eigen gesneuvelde zonen ontkennen. Dat kan en gebeurt in Rusland!

Wie zicht afvraagt waarom er niet meer Russen zich tegen de oorlog uitspreken, heeft het antwoord net gelezen. Tegen een dergelijke gruwelijke absurditeit is niemand opgewassen. Daar komt bij dat de arme Russen uit verre streken sneuvelen, niet de Russen uit Moskou.

Ook protesterende oligarchen, hoe rijk ook, worden platgewalst. Van de ene op de andere minuut ben je de rijkdom kwijt, uitgeroepen tot een persona non grata, een vijand van het volk.

Best een interessante vraag wat er gebeurt als de burgerbevolking massaal de straat op gaat, want de gevangenissen zitten al overvol, daar past eigenlijk niemand meer bij, laat staan honderdduizenden arbeiders en boeren, kappers, kleermakers en kunstenaars, ambtenaren, middenstanders en ondernemers, leraren en studenten, vaders, moeders en kinderen maar goed een boete, een paar losse tanden of gebroken ribben, schrikt de meesten wel af.

De leugen voorbij, wie hem te lang slikt wordt van de weeromstuit medeplichtig, dat is het noodlot van de Rus.

Over absurditeit gesproken, dat de troepen van Poetin gedemoraliseerd zijn, volgt overduidelijk uit een hartverscheurend artikel in the Atlantic. Aan het woord een Oekraïense vrouw uit het oostelijke dorpje Lukashivka.  De schuilkelder van haar huis is ingenomen door vijf soldaten van het Russische leger, die zelf ook willen schuilen voor de regen van bommen en granaten.

“Maar die kelder is van ons”.

“Kom er dan maar bij.”

Zo gezegd zo geschiedde, de familie trekt in bij de Russen, in de eigen kelder hoe absurd wil je het hebben, en na een tijdje breekt het ijs en komen de gesprekken.

Wat blijkt: de Russen zijn op zich geen kwade jongens, ze vechten niet uit overtuiging maar voor het geld. Mannen die geen betere baan konden krijgen dan een plek in het leger. En ze kwamen niet om te vechten maar om door Kyiv te paraderen in een overwinningsmars.

De oorlog verloopt anders. Mecaniciens van een pantser-regiment, genoeg kapot, maar ze repareren niks. Ze krikken hun karige soldij op tot een aanvaardbaar minimum door te demonteren.

Kapotgeschoten Russische tanks worden vakkundig ontdaan van waardevolle restmaterialen die direct ten gelde worden gemaakt. Levert een extraatje op tot een kwart van hun echte soldij.

Al met al gaat het er beschaafder aan toe dan een stukje verder op, waar de Russen aan het verkrachten en plunderen zijn geslagen en de buitgemaakte Oekraïense huisraad als oorlogstrofee huiswaarts wordt gezonden.

Maar goed, waar de Russische `gasten` nog hopen op een `wederzien in betere tijden` ziet de Oekraïense vrouw slechts vijanden tot in de eeuwigheid.

Met het zogenaamde denazificeren, nazificeren de Russen zichzelf. Roepen de haat over zichzelf af. Tot in de eeuwigheid moordenaars.

Lees het!

Het gaat niet om de woorden, maar om de daden, Herr Ober-Sturmbannführer Putin!

Geweld is nooit een oplossing. Een historische vergissing, je jaagt je buurlanden de stuipen op het lijf. Zweden, Finland. Je bereikt het tegenovergestelde: geen kleinere NAVO maar een grotere NAVO. Geen groots Rusland, maar een geïsoleerd Rusland. Geen lof, maar hoon.

Absurditeit ook in het autocratische China, waar de derde grootmacht ongetwijfeld met kwispelende staart het wereldstrijdtoneel beziet. Laat die twee honden maar vechten, hoor je ze denken, tegelijkertijd ze hebben hun handen overvol aan de eigen oorlog tegen het corona-virus. Ook die strijd bereikt krankzinnige hoogtes.

Was het leven in een metropool als Shanghai voor de bemiddelde burger een overvloedig paradijs, nu zitten daar de burgers opgesloten, staan er hekken voor de huizen, en is er niks meer te eten. Zelfs de rijken hebben honger.

Geen idee of Chinezen een groot gevoel voor humor hebben, maar de kannibalistische uitlating om dan maar de buitenlandse zwarte buurman op te eten, doet vermoeden dat er meer aan de hand is dan een licht knorrende maag en een foute grap uit verveling.

Zo zou het zomaar kunnen dat niet alleen de Oekraïense en Russische, maar ook de Chinese economie een flinke opdonder krijgt, en dan hangt nog de dreiging van een opdrogende energievoorziening in Europa boven de markt.

Het is geen fijne tijd, niet voor de mensen in het oosten, niet voor de vrede, niet voor moeder Aarde, niet voor het klimaat en ook niet voor de economie.

Reken je niet te snel rijk, de prijzen stijgen nog wel even door! Dat is geen publiek geheim. Niet in Rusland, nergens.

Je mag het waarschijnlijk niet zeggen, zeker in die landen niet, maar hopelijk groeit het verzet en bloeit de opstand.

Het is tijd voor een democratische revolutie, in Rusland en in China!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *