Wäre es da
Nicht doch einfacher, die Regierung
Löste das Volk auf und
Wählte ein anderes?
(Bertolt Brecht, Die Lösung )
Een kat in het nauw maakt vreemde sprongen en een dictator in het nauw ziet zijn ivoren toren verbrokkelen en maakt zijn eigen zonen en dochters tot vijanden uit den vreemde.
Het vadertje van weleer is een verrader geworden, een batse hond, die laaghartig stemmen steelt van zijn eigen bevolking, en de beenderen van de Wit-Russische vaders en moeders, dochters en zonen naar de kloten knuppelt.
Hedendaagse grootheidswaanzin die nodig van de sokkel moet worden getrokken.
De woorden die Aleksandr Loekasjenko ter verdediging aanvoert zijn prachtig archaïsch en alleen daarom lijken zijn dagen al geteld:
„Troepen van de NAVO rukken met rupsbanden op tot aan onze voordeur”, riep hij. „Men stelt ons een nieuwe regeringsvorm voor, men dringt ons soldaten van de NAVO op: zwarten, melkmuilen, vlasharigen. Ze willen dat we hier rondlopen in bastschoenen en ze willen ons opjagen met de knoet. Ziet u dat niet?”
Zou Loekasjenko ooit Bertolt Brecht hebben gelezen, laat staan er een seconde over nagedacht, of zou hij zijn blijven steken in negentiende-eeuwse streekromans.
Dat Wit-Rusland de vrijheid tegemoet gaat is geen uitgemaakte zaak. Wit-Rusland valt in de Russische invloedssfeer, en een bevolking die kiest voor de westerse vrijheid zal op tegenwerking van Poetin en het Kremlin kunnen rekenen, zie de ellende in het Donetsbekken (Donbass) in Oost-Oekraïne.
Verdeel en heers, denkt Poetin, en welke westerse populist geeft hem ongelijk?
Op eieren lopen, dat zullen de Wit-Russen onder de knie moeten krijgen. Hopelijk kunnen de oude bastschoenen daarbij helpen.