Tuurlijk is het internet een snelweg, maar wie snel wil reizen maakt zich ook licht. Op de techniekpagina geeft Maanziek.nl een overzicht van het jargon van internetgebruikers. De acroniemen van vandaag zijn natuurlijk morgen veranderd, maar toch geeft het een goed beeld van hoe taal zich ontwikkelt en aanpast aan nieuwe communicatietechnieken. Schrijftaal is anders dan spreektaal, het gebruik van officiële taal is een blijk van status en een goede opleiding, de internetter surft, snelt, leest en ziet, en kort in. Klinkers zijn geluid, en geluid is op het internet een teken van slechte smaak: overbodig en storend. FYI, ASAP & CU
Was al eerder gebleken dat in het zakelijk verkeer het schrijven van korte e-mails daadkracht en ambitie uitstraalt – de lange e-mail schrijver is de werknemer met de negen tot vijf instelling – nu blijkt e-mail al weer op zijn retour. De jeugd wil geen snail mail en kiest voor de instant communication als sms en chat en de nieuwe hangplekken Hyves, YouTube, MySpace etc. De twintigers en dertigers bloggen zich autobio en wat valt er dan nog toe te voegen in een e-mail. Je lifestyle staat. Nu slechts nog je handen wapperend in de lucht steken en hopen op publiek. Niet getreurd: het internet is geboren uit linkjes dus “vrienden” heb je zo.
Toch biedt het internet ook veel mogelijkheden voor liefhebbers van taal. Voor poëzie misschien nog wel het meest: poëzie is kort, de mogelijkheden voor vormgeving zijn enorm en publicatie is laagdrempelig. Niet langer is internet het podium voor Jan Patat en Mien Dobbelsteen met hun krakkemikkige rijmelarij, maar is het een geschikt medium geworden om het canon van de Nederlandse literatuur open te stellen. Geen beduimelde Karel ende Elegast uit de openbare bibliotheek, maar nu uit de Digitale Bibliotheek, thuis op je eigen smetteloze scherm. Alle werken van voor 1900 integraal publiceren, dàt is je cultuur serieus nemen.
Opeens blijkt er meer los te komen. Werken van Karel van de Woestijne. Hans Vandevoorde, auteur van De Spiegel van Achilleus (2006), stelde voor De Brakke Hond een alternatieve bloemlezing samen uit het werk. De gedichten werden zo gekozen dat ze de moderniteit van Van de Woestijne belichten. Ze bevatten dan ook geen evergreens of gedichten uit de eerste twee (symbolistische) bundels.
We sluiten af met de slotstrofe van