Vrienden kies je voor het leven, luidt een oude volkswijsheid. Da’s waar, maar de vraag wie kiest wie tot vriend dringt zich gelijk op. Ongetwijfeld kies je vrienden om überhaupt te kunnen leven, en ik werp de verleiding verre van me om hier het woord overleven te plaatsen. Met vrienden geniet je van het leven: een bestaan zonder vrienden is als een bergmadeliefje dat bloeit van de zon en gevoed wordt door de regen en daar houdt het wel mee op. De mooiste bloemen staan temidden van duizend anderen, en de allermooiste bloem is nog nooit ontloken.
Vervang vrienden door gedachten en we komen tot de kern van dit bloemrijk betoog. De solipsistsiche afslag nemen we niet, die weg voert naar een overdadige valkuil vol met fonkelende spiegels maar zonder uitweg; daar valt veel over te schrijven en ook te zeggen, maar in godsnaam tegen wie? Zeker, een rijk gedachteleven is, temeer als het aan tafel gezelschap krijgt van twee vrolijke disgenoten, zelfspot en a dirty mind – de laatste is inderdaad een buitenlandse gast – goed voor een buitengewoon aangename avond.
Spreek je eigen onwetendheid van je af en doe het met charme en overtuiging, de medemens wil veeleer verleid worden dan wakker geschud. We wentelen ons in de daagse stroom van onzin want de droom van een aangenaam leven willen we bij elkander niet verstoren. En als we die al verstoren dan doen we dat liefst met charme zodat de schoonheid onze ogen verblindt en we wederom weinig zien.
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they’ll kill you, schreef Oscar Wilde in zijn tijd. Wie de waarheid wil vertellen moet deze verpakken in verleidende leugens, anders tel je niet mee, zou ik in dit tijdsgewricht iets minder pregnant willen stellen. Let wel: een leugen is eerder de verpakking van de waarheid dan de ontkenning.
Waren Nietzsche, Schopenhauer, Dostojevski en Oscar Wilde in mijn geboortekamer uitgenodigd, dan had ik mijn nek niet uit mijn moeder durven steken. Ik kan wel leven, maar niet mooier zwammen dan zij samen. Voor die vaststelling heb ik geen opvoeding of drugs nodig. Waren zij bedriegers van hun eigen leven? Jazeker en met rechte, ze zijn zelfs de charlatans van een hele generatie en niet alleen de hunne. Om de toneelstukken van Shakespeare te bewonderen hoef je ze niet gelezen te hebben. I am not young enough to know everything, schreef Wilde, en zo is het maar net.
Een goed schijver is meer een ontdekkingsreiziger in het land van taal dan een schepper van een eigen wereld. Het land van dromen bestaat ook zonder betreden te zijn en het land van waarheid bestaat zonder betreden te kunnen worden. Al mijn helden zijn dood en ik kan bloemen brengen, ik kan ook dansen op hun graf en een lange neus trekken naar Pierlala; maar mooier liegen dan zij tezamen, dat kan ik helaas niet.
The advantage of culture is that it enables you to talk nonsense with distinction, sprak Somerset Maugham. Schud een cocktail met het historicisme van Hegel, de destruction van Derrida en de kosmische trance van Cioran, vermaal uw god tot specerij en breng het geheel op smaak met eerder genoemde helden.
Als we spreken liegen we ons een slag in de rondte.
We liegen ons een barstend bestaan opdat we in een hand vol gruis een droomkasteel kunnen zien.
Als het gruis barst is mijn geest geboren en ben ik vergaan.
Aldus sprak Maanziek.nl op 28 maart 2006.