De mens en de elektrische fiets

De elektrische fiets is een raar ding. In de tijd dat we overgewicht hebben en te weinig bewegen, gaan we wederom voor gemak, snelheid en hebzucht.

Weinig duurzaam al die geproduceerde batterijen en dat stroomverbruik zou je zeggen.

Wie in de grote stad woont, ziet sterk toegenomen verkeersdrukte na de coronatijd.  En dan valt ook iets anders op: sterk toegenomen verkeersgevaar.

Massa’s elektrische fietsen die op hoge snelheid door het verkeer zoemen.

Ze remmen niet af als het verkeer vertraagt, maar wijken uit over de stoep, scheuren blindelings de hoek om, rijden over doorgetrokken lijnen en kennen geen enkele angst om met kinderen voorop tegen het verkeer in te rijden.

Het gaat vanzelf, toch?

Dat gaat tot ongelukken leiden. Daar hoef je geen helderziende voor te zijn.

Is het geen goed idee, om de vervuiler te laten betalen?

De externe kosten die voortvloeien uit de toegenomen schade die door de hogere snelheid en roekeloos gedrag wordt gecreëerd moeten toch niet door de maatschappij in zijn geheel worden gedragen maar door de veroorzaker/vervuiler.

Overheid doe wat!

Regel de aansprakelijkheid! Herzie Artikel 185 van de Wegenverkeerswet.

Introduceer een extra categorie verkeersdeelnemers: de zogenaamde zwakste verkeersdeelnemers.

Fietsers op normale fietsen en voetgangers zijn de zwakste verkeersdeelnemers. Elektrische fietsers zijn zwakkere verkeersdeelnemers.

En wie als zwakkere de zwakste aanrijdt krijgt de schuld, gelijk een automobilist die een fietser aanrijdt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *