Een groot bedrijf dat we allemaal kennen, schrijft een bedrag af in september onder vermelding van een factuurnummer.
Er klopt iets niet. Het bedrag is niet vreemd, maar deze afschrijving wel.
En inderdaad in maart al afgeschreven, en dat zou de laatste zijn. Wat is dit dan voor factuur?
Geen idee. Dus je belt het bedrijf op.
Eerst koffie zetten, en dan de tijd nemen, koektrommel bij de hand.
Voor de verandering neemt het bedrijf binnen een seconde op, dus met het koekje in je mond rolt de eerste zin rolt er wat hakkelend uit.
Je legt het probleem voor, bedrag afgeschreven, geen idee waarvoor, en je noemt het factuurnummer.
`Dan kunnen we u niet verder helpen, want de privacy, en u bent niet degene van de factuur.`
Pardon. Ergernis. Ik wil weten waarom er iets afgeschreven is van de bankrekening in mijn beheer. En wat er op de factuur staat, want die heb ik niet.
`Maar het kan wel zijn dat er intern meerdere accounts aan een persoon gekoppeld zijn, en dat u daarom de factuur niet ziet. Maar of dat zo is mag ik u niet zeggen want dat account bestaat niet extern.`
Verwarring.
Dus een bedrijf kan een bedrag afschrijven maar hoeft dat niet te verantwoorden, want privacy. En meerdere interne accounts?!?
Grotere ergernis.
Gesprek wordt er niet beter op. Vervolgens wordt Maanziek door de medewerker geadviseerd te chatten, want dan kan je je als iemand anders voordoen, en dan kom je misschien verder.
Van complete verbijstering de telefoon maar opgehangen.
Uit ergernis de incasso gestorneerd, en de waarschuwing van de bank `dat alleen te doen in uitzonderlijke gevallen`, genegeerd.
Chatten dan maar, op de één of andere manier willen bedrijven dat graag, en de aanbeveling van de medewerker is dan wel wat onheilspellend maar ook wel spannend.
Je als oude vrouw of als volwassen man voordoen lijkt me voor een scriptkiddie een stuk makkelijk per chat dan per telefoon.
Daar staat vast tegenover dat je computer volledig gefingerprint en gescreend wordt, want deze vorm van klantenservice zit natuurlijk verborgen achter de cookie- en scriptmuur, scripts die gebruik maken van tig buitenlandse domeinen en techbedrijven.
Bedrijven gaan met de cybermode mee, en voor een keer Maanziek ook.
Keurig van alles doorgegeven per chat: lekker copy-en-pasten.
Helaas wederom nul op het rekest. Dat kan de chattiste niet zien vanavond, dat moet de financiële afdeling doen, en die is er morgen overdag weer, u ziet de reactie wel over de mail.
We zien niks over de mail, dus na een weekje nog maar eens bellen.
Na eerst weer een hopeloos indirect gesprek (weer alles uitleggen, wat is er toch mis met een fatsoenljike briefwisseling per mail of eventueel per post) en iemand die na 15 minuten beaamt dat de rekening niet voor jou is – daar was ik een week geleden mee begonnen – doorverbonden met iemand die wel behulpzaam, vriendelijk en intelligent is.
`Ik moet u het antwoord geven dat u niet leuk vindt, ik mag niks over de factuur zeggen.`
`Maar wat moet ik dan doen, aangifte doen bij de politie?`
`Ja` zegt ze, `eerst storneren, maar dat heb je al gedaan en dan aangifte doen. Dat adviseren we dan, dat is de officiële lijn.`
`Ik begrijp dat jullie je aan de privacy wet moeten houden, maar ik wil aan alleen maar weten wat er op de factuur staat, en waarom jullie die afschrijven van mijn rekening.`
`Daar mag ik niks over zeggen.`
`Dan dien ik een officiële klacht in`, zeg ik.
`Begrijpelijk` zegt de vriendelijke medewerkster. `Maar ik moet u direct zeggen dat ik niet kan beloven dat u er iets van hoort.`
`Pardon` zeg ik. `Ik krijg geen reactie op een officiële klacht? Hoe weet ik dan of je mijn klacht niet gelijk in de prullenbak gooit.`
`Ja dat weet u niet` zegt ze. `Het mag raar zijn, maar dat is ons officiële beleid. Het kan zijn dat u niks meer hoort.`
Val bijna van de maan van verbazing.`Zet u er dan maar bij dat ik dat een klacht op zich vindt, geen reactie op een klacht.`
`Zet ik er bij` zegt ze. `Snap ik.`
`Even terug naar het probleem.` zeg ik. `De oplichter moet dan één keer de rekening zelf betalen en dan gaat de automatische incasso gewoon weer verder. En daar kan ik niks aan veranderen, en u mag er niks over zeggen of iets aan doen.`
`Ja` zegt ze. `Vandaar dat we aangifte bij de politie adviseren, maar als de oplichter niet betaalt dan wordt het abonnement stopgezet, en dan vervalt die incasso.`
Dus het ging om een abonnement, natuurlijk een treinabonnement, wat kan het anders zijn bij de NS, de Nederlandse Spoorwegen, want over dat bedrijf hebben we het.
Waar zouden we zijn zonder de trein?
Rare zaak, de NS kan wel een bedrag via automatische incasso afschrijven, maar is de rekeninghouder geen verantwoording schuldig, want privacy.
En dan gewoon doorverwijzen naar de politie.
Die arme politie. Moet zware criminelen opsporen en stapels zedendelicten afhandelen en nu blijkbaar ook elke onterechte onopgehelderde incasso natrekken.
Dus het bedrijfsleven stuurt de burger naar de politie, omdat het bedrijfsleven zelf niet mag/kan/wil vertellen waarom ze geld van je rekening boeken.
!?!?!?
Wel afschrijven maar niet verantwoorden.
Wat een wereld.
Als ik aangifte ga doen bij de politie dan overweeg ik toch echt aangifte TEGEN de NS te doen. De NS schrijft af, wat heb ik te maken met oplichter X.
PRIVACY is net als CORONA een stopwoord van buitenmenselijke proportie aan het worden. Om je niet meer verantwoordelijk te hoeven gedragen tegenover de medemens.
Dat kan toch niet de bedoeling van de AVG zijn.
Dat is een zegen voor de asocialen en oplichters in deze wereld.
En het is een gevolg van de digitalisering, en de krampachtige omgang van het bedrijfsleven er mee!
Niet willen vertellen waarom een rekening wordt afgeboekt, maar de eigen site zelf wel volplempen met scripts voor tracking, advertentie en sociale media doeleinden, en de klantenservice en dienstverlening laten lopen via bedrijven, die de gezondheid van kinderen willens en wetens in gevaar brengen, hun marktmacht misbruiken, concurrentie dwarszitten, of op een andere manier de boel belazeren.
Dan maak je de balans verkeerd op.