Al maakt Rutte in de Algemene Beschouwingen allerminst een uitgebluste indruk, en blijft het bewonderenswaardig hoe soepel de minister president in de kamer opereert in wat toch de zwaarste dagen voor een kabinet zouden moeten zijn, deze kabinetsperiode zal de laatste zijn voor de Minister President.
Hij glijdt uit over de gretig uitgereikte banaan aan de behaarde apen van het grote bedrijfsleven.
Het is en blijft een hele vreemde zaak, die afschaffing van de dividendbelasting, die door geen enkele politieke partij ooit eerder geagendeerd is, en die op zoveel weerstand en onbegrip in de maatschappij stuit. Het kost twee en een half miljard en wat krijg je er voor terug? Niemand die het weet, en zelfs bij de eigen VVD kiezers is er veel twijfel.
Er is geen econoom te vinden die het nut ervan inziet, het levert nauwelijks iets op volgens de wetenschappers. Er zijn zelf economen die zeggen dat het meer kost dan alleen gederfde belastinginkomsten. Ook de onderhandelingspositie van Nederland wordt er door verzwakt; nu sluit Nederland belastingverdragen, waarin die dividendbelasting een belangrijke troefkaart is. Zelfs adviesorganen en de ambtenaren van het ministerie van financiën zien er heen heil in. Waarom dan toch, en waarom scharen de coalitiepartners zich er achter.
Goed, Segers vergelijkt het met een doorslikken van een meloen. Jaja! Wanneer je oma je grootmoeder is dan zal ze zeggen: “Een meloen doorslikken, gekkie, dat moet je niet doen, dat overleef je niet.”
Minister President Rutte ziet de onvrede, kan de voorgenomen beslissing uitleggen, noch onderbouwen, komt met een vaag verhaal over het vestigingsklimaat, en treft opeens niet alleen rechts maar ook links een kamer vol klimaatsceptici.
Zouden Unilever en Shell Nederland dit kikkerland verlaten omdat dividendbelasting nu flink daalt en niet omdat zeespiegel straks flink stijgt.
Hier komt Rutte politiek niet overheen. Het is over en uit voor de premier, het slotdividend is uitgekeerd,