Zoekmachine, wie zoekt wat, aka GGG

Er bestaat grote misverstanden op het internet. Zo lees je vaak `Share` of `Deel` of `Like`. Bijv. `deel deze muziek`, deze `site`, deze `film` of `deel dit boek`. Mooi denk je dan, altruïstisch ook, en waarom ook niet, de marginale kosten voor reproduceren van digitale bestanden zijn nul, of bijna nul, asymptotisch naar nul. Kopieer eens een bestand en kijk naar je energierekening of kopieer 1 miljoen keer een bestand en kijk naar je energierekening. Veel verschil?

Wat is er mooier dan gebakken lucht verkopen, eh.., iets verkopen wat niets kost en dan ook nog wettelijke bescherming genieten. Welkom in de wondere wereld van het nu.

Dus als een site mij oproept om iets te delen, en ik doe dat heel efficiënt via Pirate Bay of zo iets, dan is het opeens niet goed. Nee, de wereld zegt wel delen, maar ze bedoelen, dat jij niet mag delen wat zij aanbieden, maar dat jij je vriendenkring en al datje surfgedrag moet delen met die grote bedrijven. Kortom al jouw persoonlijke informatie en je sociaal gedrag wordt verzameld door het bedrijfsleven. Dat is delen 2.0. En dat is ook om twee redenen jammer.

Het schendt allereerst je privacy, maar goed die is volgens sommigen al passé. Waarom rust er geen copyright op mijn gedrag? De kunst van het leven, dat bestaat toch, dus ik maak kunst door te zijn en door te leven.

Het auteursrecht is het uitsluitend recht van de maker van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst, of van diens rechtverkrijgenden, om dit openbaar te maken en te verveelvoudigen, behoudens de beperkingen, bij de wet gesteld.

Hoe zo, mogen anderen dan mijn levenskunst gaan zitten vermenigvuldigen op hun servers. Citaatrecht?

Belangrijker dan je privacy is de waarde die er achter schuil gaat. Dat lijkt raar, maar mediabedrijven vinden het ook niet erg dat je hun films kopieert/bekijkt zolang je maar betaalt. Dus de burger is producent van zijn gebruikersinformatie en die is simpelweg heel veel geld waard, en …, je krijgt er niets voor. Het grote graaien gebeurt niet bij banken, maar bij internetondernemingen. Al die informatie die bedrijven via het surfgedrag of via sociale media sites wordt verzameld, is erg waardevol. Het is een welvaartsoverdracht van vele burgers naar een klein groepje bedrijven. Robin Hood, maar dan andersom. Stelen van de armen en geven aan de rijken. De baas van College bescherming persoonsgegevens (CBP) noemt gebruikersgegevens al het nieuwe goud.

En dat verdwijnt dus in de zakken of in dit geval servers van de internetondernemingen.

Internetondernemingen weten dat al, maar gewone burgers schijnen het niet te beseffen. Al het goud dat uit hun lichamen worden gedolven, gaat naar de internetondernemingen Daarom is privacy dood volgens Facebook oprichter Mark Zuckerberg, hij schrijft zichzelf zo een vrijbrief voor het grote graaien van zijn multinational. Zijn bedrijf schendt natuurlijk de privacy, dat is zo klaar als een klontje, maar als de privacy niet meer bestaat, dan kan je die niet schenden. Bingo! Verklaar het dood, dan hoef je het niet langer te eerbiedigen, en dus graaft zijn bedrijf gratis goud.

Apps zijn populair, en smartphones zijn hot. Maar die dingen zouden best goed als gunstige en extreem efficiënte enkelband kunnen dienen in de reclassering (Teeven tip!, een smartwatch om de enkel!). Een smartphone meldt de maker altijd waar die is en hoe vaak die gebuikt wordt, en wat je zegt en schrijft en hoeveel foto’s je maakt, en als je dan ook nog de cloud-service gebruikt, die er gratis(!) aan vast hangt, dan mag de onderneming nog eens al je foto’s bekijken (ze scannen op kinderporno, dan moet je wel het verschil zien tussen een 18- en 14-jarige.)

Een smartphone is een dumbphone, de hersens van het ding zitten in het datacenter. Koppel de telefoon los van het internet, en het ding is zo dom als het paard van Christus (en dat was nog een ezel). Het is geen slim zelf functionerend apparaat, maar een domme verklikker die alles doorgeeft en opvraagt van de cloud.

Neem de zoek-app van Google. Je zou verwachten dat die app je zoekterm doorsluist naar de de zoekmachine van Google en dat je dan een lijst met resultaten terug krijgt. Op een smartphone, niets van dat alles. Voordat je mag zoeken op Google: dit is de deal! Lees mee en huiver.

Google wil toegang tot alles en ten allen tijde. En alleen omdat jij op je telefoon wilt opzoeken hoe je een broodje aap moet bereiden. Dat is de 86400 seconden economie van heden ten dage, en dat is wat Google bedoelt als ze zegt dat privacy verleden tijd is. Gratis graaien naar waardevolle informatie onder burgers en alles opslaan in de eigen kluizen en dan mondjesmaat tegen betaling beschikbaar maken. Dat is het grote Google graaien (GGG). En van Facebook en Microsoft en Apple.

En hoeveel belasting betalen internetondernemingen ook al weer. Minder dan 2%?. En hoeveel betaalt u? Jaha, we hebben het over het grote graaien, zo lopen we als samenleving toch wat miljarden mis, en dan tellen we die gratis welvaartsoverdracht van privacy gerelateerde gegevens verzamelen niet mee. We verzamelen wat op straat ligt zegt Google, dat zegt de gebruiker van Pirate Bay ook. De wetgever kiest de verkeerde kant, alhoewel sinds mensenheugenis is bekend: geld is macht en macht is geld. Wetgever doe wat!