Op een zonnige ZOOmeravond in Artis kondigt een vriendelijke jongen een aardige singer/songwriter aan.
Een intiem en gemoedelijk concert wordt het. Met een ontspannen artiest. Lucky Fonz heeft naar eigen zeggen nog nooit zo dichtbij huis opgetreden; je vraagt je gelijk af of deze ogenschijnlijk achteloos uitgesproken zin een verborgen lading heeft. Zijn nieuwste CD `A family like yours`, verschenen in 2009, krijgt opeens ook een toepasselijke naam, gezongen in het dierenrijk, in het Darwinjaar.
Want zijn liedjes en teksten maken geen onderscheid in wie je bent, of wat je voelt. Het gaat over het meisje dat hij was, de zwerver die hij is, de vader die hij zal zijn. Zo zingt hij een liedje over zijn dochter die hij nog niet heeft. Maar toch is het handig, want als je een dochter krijgt heb je vast een liedje voor haar.
De liedjes van Lucky Fonz hebben een vermogen om zich direct in je hoofd te nestelen. Vaak geïnspireerd op Bob Dylan, Neil Young, the Beatles en Leonard Cohen.
Toch verlangt een deel van het publiek naar wat meer tempo. Zijn intermezzo’s duren vaak te lang en zijn soms kinderachtig. Zeker niet gespeend van humor of zelfspot, maar een zanger moet af en toe een paar nummers lekker achter elkaar doorspelen. Luisterend publiek moet je warm maken voordat het gaat meezingen. Maar mooi worden de nummers wel uitgevoerd, zeker als een zangeres ondersteuning komt verlenen.
Gelukkig kan je thuis `A family like yours` nog een keer integraal draaien, en besef je weer hoe mooi de liedjes zijn.
Bedankt, alle mensen die zijn gekomen. En bedankt, alle dieren.