Voor economen is het een eeuwenoud vraagstuk, dat werd geformuleerd in de Wet van Say: elk aanbod schept zijn eigen vraag. Keynes was het daarmee niet eens, die wilde wel de vraag stimuleren. Mijn sympathie heeft ie, want dat vereist creativiteit en inzet, maar de wet van Say gaat in het geval van onnozelheid zeker op in Nederland.
Hoe debieler het vermaak, hoe groter de aandacht: dat laat zich zien in alle Oranje voetbalparafernalia van afgelopen EK, aanschouw een willekeurige avond televertier, of lees een populair nieuwsbericht op internet. Internet is de grootste echoput van de wereld, fluister wat onzin en binnen no-time galmt de flauwekul van alle kanten.
Vadermelk – Het heilig woord blijkt babyvoeding
1. Internet is de grootste echoput van de wereld;
2. Mensen zijn kuddedieren.
Gevolg:
mensen volgen elkaar als makke schaapjes en papegaaien elkaars verzinsels tot kennelijke waarheden.
Zijn de zielige kijkverslaafde zieltjes niet allen lammeren van God, is de mijter van de bisschop niet een zotskap, en zijn gelovigen geen herkauwers van het heilige geschrift in woord en gebaar? Voeg daaraan toe de eeuwige klaagcultuur van Nederland en de cirkel is rond.
Mekkeren, blaten, zwammen en klaarkomen, en dat alles in een potpourri die trendy restaurants met twee vingers in de pot naar de ijzeren kroon steekt. Gebakken lucht geserveerd met een holistische saus van wishfull thinking en afgeblust met de erfzonde. Wat dat betreft is een duivels huwelijk tot stand gekomen. Je gaat eten om gezien te worden, (en was je niet in de kliniek om mooier van plastiek te worden) en je kijkt televisie om te herkauwen.
Terug naar de kern. Zelfs het temporeel historisch geweten van Nederland Thomas von der Dunk werd geraadpleegd om het verschijnsel te verklaren.
De Donald Duck is het populairste magazine onder studenten. Hoe kan dat?
Bron der wijsheid wordt met smaak verorberd
Von der Dunk kon zijn lol nauwelijks verbergen: de vraag zelf is natuurlijk nog leuker dan het onderwerp.
Nu is het verschijnsel student al jaren onder hevig aan inflatie, in mijn oude beleving zijn studenten mensen die studeren aan een universiteit. Daarvan heb je niet in elke stad eentje staan, dus ’t was tamelijk elitair. Net goed denk je dan, maar nee. Men besloot om maar iedereen die wat kennis tot zich neemt, of in ieder geval niet betaald krijgt voor wat ie doet, student te noemen, en tevens allerlei scholieren om te dopen naar studenten; dat klonk toch een stuk ontwikkelder, en dat bekt handig als je de boer op moet.
We noemen iedereen student en, mijn god, wat hebben we een slim land. Enige nivellering is van alle tijden, ik kan me herinneren dat in mijn tijd op het Gymnasium, een proefwerk Natuurkunde met het gemiddelde van een vier werd afgelegd. Dat was wel erg laag, vervolgens werd er gewogen en gewikt – dit was teveel gevraagd en dat te weinig onderricht – en kijk plots was het gemiddelde een zes. Was iedereen nu slimmer? Volgens de statistieken wel, en dat is de basis voor een diploma en dat maakt weer deel uit van de overlevering en zo komt tenslot de/het/een`Canon der Nederlandse Identiteit` tot stand. Wanneer vuurt dat ding godverdomme nu een keer!!
Wat voor dier is Donald Duck ook al weer? En hoe noem je een journalistieke bananenschil? Hoe heet dat blad in satirisch blad in Frankrijk? En wat staat er op de kaart in elk trendy restaurant? En wat zien we op televisie? En wat lees je op internet?
Canard a l’Orange.