ik bedoel een koffiebeker met een oor. Dinsdagavond, toen ik met tegenzin een afwas van drie dagen stond weg te werken, ontglipte mij in een wolk van nare frunzelende fruitvliegjes die beker met één oor. Weinig gebruikt. Gruzelementen. Herinnering aan een verre verjaardag, ongetwijfeld achteloos uitgepakt indertijd. Later uitgegroeid tot een vertrouwd icoon in mijn keukenkast. Heer Bommel die me alle keren dat ik het halfnatte vaatwerk naast hem op de plank schuif, aankijkt alsof ik niet goed wijs ben. Voorbij. Kapot.
En een dag later.
Puingruwel, halfsleet, de kukel is gevallen, het ontsollen is beëindigd, de vergelder is gegaan. Licht krothuis, de wind der verandering is uitgeraasd …
… en een neerdrukkende stilte daalt over het landschap.
Marten Toonder 1912-2005